Ο ναός των Αγίων Πάντων, μετόχι σήμερα της Ι. Μ. Ασωμάτων Πετράκη, ανήκει στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου δικιονίου ναού και χρονολογείται στη μεσοβυζαντινή περίοδο. Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για την ανέγερσή του, αλλά είναι γνωστό ότι κτίστηκε πάνω στα ερείπια ναού της Ουράνιας Αφροδίτης τον 11ο αιώνα. Στην αρχαιότητα, η τοποθεσία φιλοξενούσε εκτός από τον ναό και ιερό άλσος («Κήποι») με πηγή και βωμό της θεάς, ο οποίος σώζεται σήμερα έξω από τον ναό. Ο ναΐσκος θεωρείται σύγχρονος της Καπνικαρέας, των Αγίων Θεοδώρων στην πλατεία Κλαυθμώνος και της Ομορφοκκλησιάς στο Γαλάτσι. Την εποχή της ακμής του αποτελούσε τον κύριο ναό της Μονής Ομολογητών. Σύμφωνα με μαρτυρίες ξένων περιηγητών ο ναός κατά τον 19ο αιώνα μ.Χ. ήταν ήδη ερειπωμένος. Τα ελλείποντα τμήματά του ανακατασκευάστηκαν από τον Αναστάσιο Ορλάνδο στα μέσα του 20ού αιώνος. Στις μέρες μας έφτασε με εκτεταμένες αλλοιώσεις στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του. Στα νότια του ναού ήταν προσαρτημένη μια βοηθητική αίθουσα πρόχειρης κατασκευής.
Η χαμηλότερη στάθμη του από τη σημερινή οδό Τσόχα και η ανοικοδόμηση μετά τη δεκαετία του 1950 ογκωδών πολυκατοικιών γύρω από αυτόν υποβάθμισαν σημαντικά την αισθητική και αρχαιολογική του εικόνα. Το έργο που πραγματοποιήθηκε από την ΑΙΓΕΑΣ ΑΜΚΕ είχε σκοπό την ανάδειξη και βελτίωση του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου του μνημείου. Εξωτερικά διαμορφώθηκε πλακόστρωση από μάρμαρα παλαιάς κοπής και έγινε συνολικός εξωραϊσμός της αυλής, ενώ καθαιρέθηκε η νεωτερική προσθήκη και κατασκευάστηκε νέο βοηθητικό κτίσμα απλής μορφής σε απόσταση από τον ναό.
Στο εσωτερικό επιχρίστηκαν οι ακόσμητες επιφάνειες, συντηρήθηκαν και καθαρίστηκαν οι υπάρχουσες τοιχογραφίες, τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη και το αρχικό μαρμάρινο δάπεδο. Κατασκευάστηκε νέο μαρμάρινο τέμπλο με απλοποιημένη βυζαντινή μορφή. Τέλος, συντηρήθηκαν τα κουφώματα και κατασκευάστηκαν νέες ξύλινες θύρες. Στο πλαίσιο των εργασιών αποκατάστασης πραγματοποιήθηκε ανασκαφική έρευνα περιμετρικά του ναού, υπό την εποπτεία της Εφορείας Πόλεως Αθηνών, η οποία έφερε στο φως βυζαντινούς τάφους και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για τον ναό και τη μοναστική κοινότητα των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων.
