Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου θεωρείται το ιστορικότερο και μεγαλύτερο μοναστήρι της Μεσσηνίας. Είναι ανδρώο μοναστήρι, η ιστορία του οποίου μετράει σχεδόν δεκατρείς αιώνες. Σύμφωνα με την παράδοση η πρώτη μονή, λεγόμενη και Μονή της Παναγίας της Κορυφής, ιδρύθηκε το 725 από εικονολάτρες καλόγερους στην κορυφή του όρους Ιθώμη, κοντά σε αρχαίο ιερό του Δία. Το βυζαντινό Καθολικό της παλαιάς μονής είναι τρίκλιτη θολωτή βασιλική και σώζει αξιόλογες τοιχογραφίες του 1608, έργα των αδελφών Μόσχου από το Ναύπλιο. Το 1625, λόγω των δυσκολιών διαβίωσης, οι καλόγεροι εγκατέλειψαν την πρώτη μονή και μεταφέρθηκαν χαμηλότερα, στη θέση του σημερινού μοναστηριού. Το νέο καθολικό, ένας σταυροειδής ναός με τρούλο, κτίστηκε το 1701. Σταδιακά περιβλήθηκε από κτίσματα κελιών και βοηθητικών χώρων. Στο εσωτερικό του υπήρχαν αξιόλογες τοιχογραφίες που καταστράφηκαν από τον Ιμπραήμ το 1825 και επικαλύφθηκαν με ασβέστη το 1882. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Μονή γνώρισε μεγάλη ακμή. Ήταν σταυροπηγιακή και διέθετε μεγάλη περιουσία και μετόχια στη Μεσσηνία αλλά και στη Σμύρνη. Υπήρξε καταφύγιο αγωνιστών στην επανάσταση του 1821 και συνέβαλε με χρήματα και τρόφιμα στον Αγώνα. Στο μοναστήρι φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Βουλκανιώτισσας που λέγεται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, όπως και Ιερά Λείψανα αρκετών αγίων της εκκλησίας μας.
Στη Μονή είχαν πραγματοποιηθεί προ δεκαετίας εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης υπό την επίβλεψη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας. Η ΑΙΓΕΑΣ ΑΜΚΕ με τη δωρεά της ανέλαβε την υλοποίηση εργασιών επισκευής και συντήρησης που ήταν απαραίτητες για την προστασία του καθολικού της Μονής (επισκευή των εξωτερικών αρμολογημάτων, αδιαβροχοποίηση εξωτερικών όψεων και της κεραμοσκεπής, αποξήλωση νεώτερων επιχρισμάτων από το εσωτερικό, συντήρηση κουφωμάτων, συντήρηση και ενίσχυση μαρμάρινων κιόνων, κατασκευή μαρμάρινου δαπέδου στο εσωτερικό), αλλά και για τη λειτουργική αναβάθμισή του.
