Η Ελληνορθόδοξη Μονή βρίσκεται στην περιοχή Margirgis (παράφραση του Αϊ Γιώργη στα αραβικά), στο παλαιό Κάιρο και ανήκει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ο ναός του μοναστηριού αποτελεί μεγάλο προσκύνημα τόσο για τους Έλληνες όσο και για τον χριστιανικό και μουσουλμανικό πληθυσμό της Αιγύπτου. Πρόκειται για ροτόντα χτισμένη στις αρχές του 20ού αιώνα, στα πρότυπα του αγίου Βιταλίου της Ραβέννας και ιστορημένη από τον ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη. Γνωστή και ως «Ροτόντα της Ανατολής», εδράζεται επάνω σε έναν εντυπωσιακά διατηρημένο τριώροφο ρωμαϊκό πύργο κυκλικής κάτοψης που χρονολογείται τον 1ο αιώνα μ.Χ. Εκεί, σώζονται τμήματα του αναφερόμενου από τον Στράβωνα και άλλους συγγραφείς ρωμαϊκού Φρουρίου της Βαβυλώνας. Το ιστορικό κτίσμα προστάτευε την είσοδο διώρυγας που έφθανε έως την Ερυθρά Θάλασσα, της οποίας η κατασκευή συνδέεται κυρίως με τον αυτοκράτορα Τραϊανό, και ανάγεται στην εποχή του Διοκλητιανού.
Η Αίγυπτος είναι πατρίδα του αναχωρητισμού. Η δε Μονή του Αγίου Γεωργίου είναι από τα σπουδαιότερα κέντρα όπου διαμορφώθηκε και αναπτύχθηκε ο μοναχισμός στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ιδίως μετά το μονοφυσιτικό σχίσμα (5ος αι.). Κατά καιρούς, πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες, ως νοσοκομείο (άσυλο τυφλών, ασθενών, παράλυτων, φρενοβλαβών), γηροκομείο, πτωχοτροφείο, σχολείο, κοιμητήριο και πολλές φορές υπήρξε καταφύγιο των διωκόμενων χριστιανών. Ουσιαστικά, η μονή κατέστη μοναδικό κέντρο μοναστικής και κοινωνικής προσφοράς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ενώ η παράδοση θέλει την Παναγία να έκρυψε εκεί τον Χριστό κατά τη φυγή στην Αίγυπτο.
Στον ένα από τους δύο γιγάντιους πύργους, το βόρειο, είναι κτισμένο το καθολικό, αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος κατά τη θρησκευτική παράδοση μαρτύρησε στη φυλακή του πύργου. Πιστοί απ’ όλα τα μέρη της Αιγύπτου συρρέουν στο Μοναστήρι, προκειμένου να προσευχηθούν στην εικόνα του Αγίου. Το μνημείο παρουσίαζε σύνθετα προβλήματα, όπως ρηγματώσεις και καθιζήσεις που είχαν αντιμετωπισθεί αποσπασματικά παλαιότερα. Το έργο αποκατάστασης και ανάδειξης του μοναστηριακού συγκροτήματος ολοκληρώθηκε έπειτα από τέσσερα χρόνια εργασιών το 2015, με αποκλειστική χορηγία του Θανάση και της Μαρίνας Μαρτίνου.
