Τον καιρό που οι Έλληνες πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας, στα μετόπισθεν οι Ελληνίδες οργανώνονταν για να ενισχύσουν τον αγώνα, για να ενθαρρύνουν τους μαχητές. Αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου, τον Οκτώβριο του 1940, στο Λύκειον των Ελληνίδων σήμανε συναγερμός. Τα μέλη βάλθηκαν να πλέκουν μάλλινα, να συγκεντρώνουν ρουχισμό και να οργανώνουν εράνους. Πέρα απ’ όλα αυτά, το Λύκειον των Ελληνίδων έκανε και κάτι παραπάνω: ένα ολόκληρο τμήμα ανέλαβε να συντάσσει και να στέλνει γράμματα στο μέτωπο: γράμματα ενθάρρυνσης και συμπαράστασης και αγάπης. Γράμματα σε αγνώστους. Κι οι στρατιώτες απαντούσαν, για να ευχαριστήσουν αλλά και για να ζητήσουν μικρές χάρες: ένα μολύβι και χαρτί, ας πούμε. Με φωτοαναπαραγωγή εκατοντάδων χειρόγραφων και ενυπόγραφων επιστολών και δελταρίων από οπλίτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς του μαχόμενου Ελληνικού Στρατού, το εκδοτικό εγχείρημα μας ξαναγυρίζει πίσω σ’ εκείνη την εποχή και παρέχει την ευκαιρία να ξεφυλλίσουμε και πάλι μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας.
