Στις περιοχές της Βούλας και της Βουλιαγμένης χωροθετούνταν στην αρχαιότητα ο δήμος των Αλών Αιξωνίδων, τα κατάλοιπα του οποίου έχουν έρθει στο φως από τις αρχαιολογικές έρευνες των τελευταίων 50 ετών. Το οδικό δίκτυο του αρχαίου δήμου ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, αφού μέσα από αυτόν διέρχονταν δύο βασικές για όλη την Αττική οδικές αρτηρίες: η «αστική οδός» και η «παραλιακή οδός», οι οποίες συνδέονταν με δευτερεύουσες τοπικές οδούς. Από τις πιο σημαντικές είναι η λεγόμενη «οδός του λιμένος». Εντοπίστηκε κατά τις εργασίες ανάπλασης της παραλίας του Μεγάλου Καβουρίου στη Βουλιαγμένη. Η ανασκαφή, η συντήρηση και η ανάδειξή της πραγματοποιήθηκαν υπό την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων. Πρόκειται για αμαξιτή οδό που συνέδεε τον δήμο με το λιμάνι που θα υπήρχε στη συγκεκριμένη ακτή. Το συνολικό ανασκαφέν μήκος της οδού είναι 300 μ. και το πλάτος της κυμαίνεται από 1,90 μ. έως 6,10 μ. Βάσει της κεραμικής και των νομισμάτων που εντοπίστηκαν η «οδός του λιμένος» πρέπει να ήταν σε χρήση σε όλη τη διάρκεια του 4ου αι. π.Χ. έως και τον 2ο αι. π.Χ. Η αρχαία οδός διασταυρώνεται κάθετα με δύο μικρότερες οδικές αρτηρίες που σώθηκαν πολύ αποσπασματικά. Η μία από αυτές οδηγούσε στους σημερινούς λόφους του Καβουρίου, όπου ανεσκάφη μία αγροικία με έντεκα δωμάτια με κεντρική αυλή.
Τα πλούσια ευρήματα (κεραμεική, υφαντικά βάρη, μεταλλικά αντικείμενα, επιγραφές) χρονολογούν την αγροικία στον 4ο αι. π.Χ. Η αποκάλυψη του δρόμου και της αγροικίας στην παραλία του Καβουρίου είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς επέτρεψε την ταύτιση του όρμου του Καβουρίου με το αρχαίο λιμάνι της περιοχής. Λόγω της έκτασης και της καλής κατάστασης διατήρησης του δρόμου εκπονήθηκε μελέτη συντήρησης και ανάδειξής του με στόχο την ένταξη του αρχαίου στο φυσικό περιβάλλον και τις χρήσεις του χώρου μέσω της βιωματικής εμπειρίας των επισκεπτών με δυνατότητα κυκλοφορίας πάνω στην αρχαία οδό. Με γνώμονα τα παραπάνω, και βάσει της απόφασης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, τμήμα του δρόμου συντηρήθηκε και παρέμεινε ορατό, ενώ το υπόλοιπο τμήμα για λόγους προστασίας συντηρήθηκε και ανακατασκευάστηκε στην ίδια χάραξη και με την αρχαία τεχνική.
Πηγή εικόνων: Αρχείο Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, Γιάννης Ασβεστάς
