Στην περιοχή της Μεσσηνιακής Μάνης, της λεγόμενης Έξω Μάνης, που εκτείνεται από την παραλία της Βέργας μέχρι τη Λαγκάδα και την Πολιάνα συναντάμε έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό βυζαντινών και μεταβυζαντινών εκκλησιών που αποτελούν τους μάρτυρες της θρησκευτικής ζωής και των πολιτισμικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή από τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους έως την Τουρκοκρατία. Ένα από τα ωραιότερα δείγματα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα στην περιοχή είναι και η Αγία Σοφία, που βρίσκεται στις παρυφές του ομώνυμου χωριού (πρώην Γούρνιτσα) πάνω από την Καρδαμύλη, κτισμένη σε χώρο αρχαίου λατομείου. Ο ναός κτίστηκε το 1630 και ανήκει στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο ναού. Είναι κατασκευασμένος από τοπικό πωρόλιθο κατά το ισόδομο σύστημα και εντυπωσιάζει με τις ραδινές αναλογίες του. Το εσωτερικό του είναι κατάγραφο με τοιχογραφίες χρονολογούμενες με επιγραφή το έτος 1700, έργο του ζωγράφου Μακρομάλλη από το Νησί, τη σημερινή Μεσσήνη. Με τη δωρεά της ΑΙΓΕΑΣ ΑΜΚΕ κατέστη δυνατή η συντήρηση και προστασία του σημαντικού αυτού τοιχογραφικού συνόλου.
